100 - 100 - 100

Verantwoordelijkheid

Afgelopen week had ik een interessante discussie over de vraag hoe ver je verantwoordelijkheid als mens gaat. Je kunt niet de hele wereld op je schouders nemen, maar tegelijkertijd wel datgene doen wat je kunt. Het gevaar daarbij is dat je jezelf overvraagt, en je doelen te hoog legt. Verandering komt altijd via kleine stapjes. Het volgende plaatje vat dat mooi samen:

 

Inmiddels zijn we bijna anderhalve maand bezig om zoveel mogelijk afvalvrij te leven. En om eerlijk te zijn, dat leidt bij mij vooral tot verbazing. Elke keer als we ons restafval wegen komen we rond 1 kilo uit voor restafval. Hoe is het mogelijk dat het gemiddelde in Nederland op 10 kilo ligt? Dan moet je volgens mij al je afval in de zwarte kliko doen, en totaal niets aan afvalscheiding doen. We doen in deze 100 dagen niet eens zoveel bijzonders aan onze levensstijl, maar het leidt vooral tot meer bewustzijn.

Eén van die dingen waar ik me meer bewust van ben geworden is zwerfafval. Het lijkt wel alsof deze 100 dagen een soort voelspriet ontwikkelen. Overal zie ik zwerfafval, in de stad en in de natuur. Af en toe heb ik de neiging om als ik de deur uitga een lege vuilniszak mee te nemen. En om zo’n ‘zwerfafvalgrijper’ voor mijn verjaardag te vragen. Ik heb aan deze neigingen nog niet toegegeven. Een blog schrijven over afval scheiden is immers een stuk veiliger en comfortabeler…..

Steven Kafoe

Weeg je afval

In deze blog vertel ik mijn eerste ervaringen over de actie 100-100-100. Ik neem jullie kort mee in de gesprekken die ik zelf gevoerd heb met mijn omgeving over deze actie, de eerste ervaringen en wat we als gezin al geleerd hebben.

Waarom doe je mee?

Van veel mensen in mijn omgeving kreeg ik de vraag waarom we als gezin meedoen aan deze campagne en wat we ervoor terugkrijgen. Ik melde steevast dat we graag minder afval willen en op deze manier hopen structureel ons afval te verminderen. Het is dus goed dat je met een actie als deze meedoet en dat deze acties er zijn, want het zet mensen in ieder geval aan het denken. Ook mensen die niet snappen waarom je aan zo'n actie meedoet zonder beloning, behalve dan dat je minder afval hebt als gezin en dit uiteindelijk bijdraagt aan een duurzamere samenleving. 

Ervaringen; wegen van restafval

hoeveel wegen volle luiers? dagelijks ritueel.

Na een aantal weken restafval wegen lijkt het erop dat we het als gezin (2 volwassen, 2 jonge kinderen) al aardig doen. Gemiddeld heeft een huishouden 9 kilo restafval per week. Wij zitten op dit moment slechts op een bescheiden 4,9 kilogram afval. Als je daar de luiers vanaf haalt, zitten we op 1 kilo restafval per week. Wat wel oploopt is als je bijvoorbeeld weer eens je schuur opruimt, zoals wij vaak in het voorjaar doen. Mijn voorlopige conclusie; hoe eerder onze kinderen (helemaal) zindelijk zijn hoe minder restafval. Maar goed, kinderen verbieden te plassen en te poepen 's nachts in de nachtluier gaat een beetje ver;) Alleen 's nachts en als we op visite gaan hebben de kinderen wegwerpluiers, verder gebruiken we wasbare luiers. Verdere reductie hierop zit er niet in. Ik merk toch ook dat je bewuster nadenkt over wat je voor producten koopt, maar gezien het beperkte restafval dat we al hebben, motiveert het ons nog niet direct andere keuzes te maken. Wel zou het fijn zijn als er minder verpakkingenom producten zouden zitten.

Verpakkingen

Wat me echter eerder aan het denken zet is de zak plastic afval per week. Voornamelijk verpakkingen. Het is erg lastig om hier iets aan te doen. Wat je kan doen is zoveel als mogelijk verse producten kopen, waardoor je minder verpakkingsmateriaal hebt. Maar dat is wel kostbaarder dan even naar de supermarkt. Waarom zit er eigenlijk een verpakking om een komkommer of paprika? Die koop ik dus niet zo snel meer. Een weekopdracht van 100-100-100 vroeg of we elke dag wilde tellen hoeveel (nieuwe) verpakkingen je open maakt. We kwamen die week uit op ongeveer 15 verpakkingen per dag. Uitslag van het forum van 100-100-100 was gemiddeld 26 verpakkingen per dag. Een resultaat van een restje nasi opwarmen van vandaag qua verpakkingen zie je op de foto. Viel mee, maar 3 verpakkingen. Toch maar geen satésaus eten of even zelf maken? Zelf een broodtrommel meenemen en geen boterhamzakjes meer? Met een bakje naar de markt en de slager? Geen papieren tasjes meer accepteren in de winkel?

Tot slot

Bovenstaande voorstellen gaan voor mij nog te ver, merk ik. Het zou in ieder geval goed zijn dat supermarktketens eens gaan nadenken over minder verpakkingsmaterialen en dit stimuleren bij producenten. Wachten wij op dit soort acties of gaan we zelf aan de slag? Een beter milieu begint bij jezelf!

Christiaan Quik

Durf je leefstijl te veranderen!

Het is al enkele maanden geleden dat ik op de TV naar een debat keek over het thema ‘klimaat en duurzaamheid’. Met een aantal gasten werd het gesprek aangegaan over de vraag of de toestand van ons klimaat vraagt om verandering van onze levensstijl. Een aantal conclusies die werden getrokken: laten we het vooral van innovatieve technologie verwachten, laten China en India eerst maar eens hun CO2-uitstoot aanpakken, en laten wij vooral onze auto blijven gebruiken en blijven consumeren, want wat wij kunnen doen is maar een druppel op de gloeiende plaat. De echte verandering moet via politiek en producenten komen. Tja, ik heb daar zo mijn twijfels bij. 

Het regent waarschuwingen van wetenschappers over het klimaat, en moet er echt een knop om. Niet alleen op internationaal niveau, maar bij elke burger. Er zijn genoeg mogelijkheden om iets te doen, ook al vind je het zelf een druppel op de gloeiende plaat. Eén zo’n fantastische mogelijkheid is het meedoen aan het project 100-100-100. 100 gezinnen gaan 100 dagen 100% afvalvrij leven. In een volgende blog zal ik opschrijven hoe wij dat ervaren.

Deze blog schrijf ik ook als theoloog. En laat er nu ook in de theologie over de klimaatcrisis zijn nagedacht. Bijvoorbeeld door de Duitse theoloog Jürgen Moltmann, die ooit schreef dat de ecologische crisis de belangrijkste bedreiging is voor de mensheid. Nog veel belangrijker dan alle crises van economie, terrorisme, wapenwedloop, en wat al niet meer.

Een ander theologisch begrip is het woord ‘bekering’. Dat oude woord betekent drie dingen. Allereerst inkeren: jezelf onderzoeken. Moeten anderen, moet de schepping nu slachtoffer worden van mijn leefstijl? Waar kan ik mijn leefstijl aanpassen? En echt, dat kan al op heel eenvoudige manier. Ten tweede: omkeren. Je gedrag daadwerkelijk veranderen. Je ecologische voetafdruk verminderen. En als laatste: toekeren. Jezelf toekeren naar God, de ander, en de schepping: het goede leven bevorderen. Rentmeester zijn van de schepping, in plaats van uitbuiter. Dat mag dan misschien een druppel op de gloeiende plaat zijn, maar het is wel ver-antwoord-elijk gedrag: antwoord gevend op de opdracht om voor deze bijzondere wereld te zorgen.

Elke verandering in deze wereld begint uiteindelijk bij mensen die zich geroepen voelen om het goede te doen. Die opstaan tegen de gangbare orde, en het anders gaan doen. Die niet wachten op producenten of politiek, maar zelf afvalvrij boodschappen gaan doen. Die hun afval netjes scheiden. Die proberen om de hoeveelheid plastic te verminderen. Die doen wat ze kunnen. Wil je daar ook mee beginnen? Volg dan de dagelijkse tips van de ChristenUnie Gouda, en breng ze in praktijk.

Waar zijn de gewone helden van deze tijd die het lef hebben om hun leefstijl te veranderen en een voorbeeld willen zijn? Ik hoop dat jij zo iemand wilt worden! Vele druppels op de gloeiende plaat zorgen uiteindelijk voor afkoeling.

Veel succes

Steven Kafoe

(CRM manager & theoloog)

Groen, groener, groenst

Gelukkig mag ik weer een plusje achter mijn naam zetten want wij doen mee met 100-100-100, het project om 100 dagen afvalvrij te leven als gezin. Het voelt goed om jezelf te profileren als ‘duurzaam’ mens en te laten zien hoe milieubewust je wel niet bent. Maar in alle eerlijkheid word ik ook moe van die competitie. Hoe groen ben jij? Scheid jij het afval wel goed? Denk jij wel voldoende aan de toekomst van je kinderen? Je voelt de afkeurende blikken van de ‘groene elite’ die jou de maat neemt. De experts die je overrompelen met kennis over plastic soup, fair trade kleding en duurzaam eten en je als onwetende onbenul het zwijgen opleggen.

Natuurlijk weet ik hoe belangrijk het is om bewust te leven. Vanzelfsprekend wil ik de schepping bewaren voor het nageslacht. En ik heb geen twijfel over de noodzaak om afval te scheiden. Maar om deze idealen concreet te maken in mijn dagelijkse leven, dat vind ik niet zo makkelijk. En ik vermoed dat ik niet de enige ben. Als ik in mijn omgeving vraag wie onze aarde heel bewust wil beschadigen zie ik geen handen in de lucht gaan. Maar ik hoor ook niet heel veel enthousiasme bij het plan om 100 dagen afvalvrij te gaan leven. Blijkbaar zit er een groot gat tussen ideaal en werkelijkheid. De vraag is alleen hoe dat gat gedicht kan worden, hoe dromers doeners worden?

Als gezin zijn wij gestart met 100-100-100, we hebben onze eerste voorzichtige stapjes gezet en we kijken maar niet teveel naar de ‘groene elite’. Onze eigen droom, het eigen ideaal, de overtuiging die van binnen zit moet ons stimuleren en aansporen. We laten de competitie van ‘groen, groener, groenst’ graag over aan anderen en stappen rustig door met het oog gericht op het ideaal van een mooie wereld.

Wout Schonewille